De discussie over de vermogensbelasting in box 3 sleept zich al jaren voort. Het kernprobleem is bekend: mensen worden belast over een verondersteld rendement, ongeacht of ze dat rendement daadwerkelijk hebben behaald. Dit is juridisch kwetsbaar, complex in de uitvoering én maatschappelijk onrechtvaardig. Recent is er bijvoorbeeld weer een discussie ontstaan of vastgoedeigenaren de kosten voor onderhoud en renovatie nou wel of niet als kosten mogen aftrekken.
Wat als we het simpeler maken?

Een concreet alternatief: belasting over de omvang van het vermogen
Stel een vaste heffing in, van bijvoorbeeld 1% op het vermogen. Geen discussie meer over fictieve of werkelijke rendementen. Geen onderscheid tussen sparen of beleggen. Geen gedoe met onderhoudskosten en renteaftrek. Gewoon een duidelijke, begrijpelijke en uitvoerbare systematiek.
De waarde van het vermogen wordt op eenvoudige wijze bepaald:
- Beleggingen: gemiddelde waarde op 1 januari en 31 december.
- Banktegoeden: gemiddeld saldo op 1 januari en 31 december.
- Vastgoed: gemiddelde WOZ-waarde per 1 januari en 31 december.
Voordelen van dit model
- Eenvoudig: voor belastingplichtige én Belastingdienst.
- Rechtszekerheid: geen geschillen over rendement of uitzonderingen.
- Gelijke behandeling: iedereen betaalt over wat hij heeft, niet over wat hij mogelijk zou kunnen verdienen.
- Aansluiting bij draagkracht: wie meer vermogen heeft, draagt meer bij.
Tijd voor een fundamenteel andere benadering
De focus op rendement is begrijpelijk vanuit economische logica, maar in de praktijk leidt het tot rechtsonzekerheid en uitvoeringsproblemen. Door de belasting te baseren op de omvang van het vermogen zelf, maken we het systeem transparanter, eerlijker én toekomstbestendig. De Nederlandse oplossing voor box 3 is internationaal gezien uitzonderlijk. Laten we een voorbeeld nemen aan de ons omringende landen. (1) (2)
Laat de box 3-heffing niet langer ontsporen in fictie. Kies voor eenvoud, rechtsgelijkheid en bestuurbaarheid. De oplossing ligt dichterbij dan we denken.